ربی شرحی صدری و یسرلی امری...
ما در این جلسات ابتدا در مورد کوهنوردی و آثار معنویش صحبت میکنیم .وبعد از آن نکاتی راخدمت دوستان تقدیم خواهیم کرد.
(دو صد گفته چون نیم کردار نیست )
انسان وقتی در موقعیت عینی و عملی یک موضوعی قرار میگیرد با هزار ان فکر و اندیشه و ایمان و باور نمیتواند مثل آن وضعیتی قرار بگیرد ،که عیناً درآن قرار گرفته، حتی آنهایی که اهل یقین هستند.
یقین رابه چندقسمت تقسیم میکنند : عین الیقین : یعنی که انسان از نظر علمی به یقین رسیده. از اصلاحات قرآنی هم استفاده میکنند عین الیقین یعنی: با چشم میبینی نه اینکه صرفاً با آگاهی خودت به یقین رسیده ای .
بالاتر ازاین هم وجود داردکه (حق الیقین) است.
(حق الیقین ) با (عین الیقین ) چه فرقی دارد: (عین الیقین) به این معنی است ، که دودی از پشت دیوار بالامیآیدو شما یقین میکنید پشت این دیوار آتشی است. دود هم کاملاً مشخصات آتش را دارد، (در عین الیقین آتش را میبینی ).
اما حق الیقین به این معنی است که در آتش بسوزی. حالا کاملاً متوجهای که آتشی وجود دارد
(هیچ وقت یقین انسان مثل حق الیقین نمیشود.)
رسیدن به (حق الیقین) درهمۀ زمینهها سخت است مثلاً اگربه جوانها بگویند آقا دوران پیری در پیش است .اینهمه پیرمردی که روزی جوان بودندمیبینید .چنانچه یقین پیدا کنید تازه می رسند
به علم الیقین.
(عین الیقین )هم به این سادگی نمیشود مگرکسی میتواند جوان باشدو از جوانی تا پیری یک
نفر را ببیند. ما درارتباط با دوران پیری ازعین الیقین نمیتوانیم برخوردارشویم. همۀ جوانها فکر
میکنند پیرمردها همیشه پیربوده اند و جوانها هم همیشه جوان باقی میمانند ،
باور اینکه یک نفر از جوانی به پیری میرسد در (عین الیقین )یعنی شما 20 سالت باشد ونهایتا"
تا 21 سالگی زندگی دوستت را که از 10 سالگی تا 70 سالگی گذرانده ، در مقابل چشم تو ، فقط این 3 سال راببینی وبعد با تعجب بگویی!چه پیر شده ،اماما هنوز سرجایمان هستیم .واین اتفاق برای هیچ کس نمیافتد .
(حق الیقین )چیست : حق الیقین یعنی خودتان پیر شوید و ببینید پیری یعنی چه وبرسید به آن ولی دیگر فایده ای ندارد، وباید در جوانی تغییر میکردید لذا حق الیقین خیلی به سختی نصیب انسان میشود، به انسان استعدادو هوش و حافظه و ذهن دادند تا انسان به واسطه ذهن خودش بتواند به یقین برسد و نیاز نداشته باشد که برای همه چیز حتماً در متن قرار بگیردو بعد بفهمد.
(کوهنوردی یک ویژگی خاصی دارد )، دوره ی راهنمایی ما زمان انقلاب بود. مربیهایی که مارا
میآوردند کوه، این عبارت را به ما گوشزد میکردند درآن زمان ما دنبال سازمان و ساختار این حرف میگشتیم دنبال استدلالهای ویژه و دلایل خاصش ،
حالا بنده به شما میگویم : شما دلایل خاصش را پیدا کردید یا نکردید ایناست .میگفتند کوه انسان را از پا میاندازد وغرورش را میشکند. در سینه کش کوه آدم به ضعف خودش پیمیبردما آن زمان فکر میکردیم چرا کوه این کاررا میکند و چرا چیزهای دیگر اینگونه نیست ؟
کوه بدون اینکه انسان را در جریان بگذارد که با انسان چه کار میکند، در طول مسیر کم کم به آدم
میفهماند که ازانسان قویتراست درست است که پا روی من گذاشته ای ، ولی هنوز خیلی کوچکی...
ما یک بار پیاده میرفتیم کوه دماونداز دریاچه طار خدا توفیق بده فینال این حرکت یک پیاده روی باشه اونجا ،البته الان جاده کشیدند . دو روز طول کشید شب مجبور شدیم اونجا بمونیم فرداش برگردیم، یه جاهایی خیلی صعب العبور بود راه مالرویی بود و ما دیگه اشکمون در اومده بود خیلی سخت بود بچه دبیرستانی بودیم همون جا یه گله بز ، این عشایر داشتند که این بزها خیلی راحت از کوه بالامیرفتند ما با یک حسرتی این بزهارو نگاه میکردیم که ای خدا ما از یک بز هم کمتریم ببین چقد راحت بالا میرن شیطونی هم میکردند نگران هم نبودند، زیرپای ما یک پرتگاه بسیار عمیق بود واقعاً کم آورده بودیم . عجز خودش را انسان در کوه میدید اگر گروهی بیایید با یه برنامهای که کمی سختگیرانه باشد هم بیشتر کوهنوردی خواهیم کرد هم بیشتر خسته خواهیم شد خستگی حساب شده به آدم می دهد عملاًتواضع به انسان میدهد عملاً احساس ضعف انسان رو به انسان هدیه میکند قیمت بالای تربیتی و معنوی کوه همین است.
وقتی من دارم عرض میکنم عملاً ضعف انسان را به انسان گوشزد میکند این قیمت داره عملاً یعنی (حق الیقین) ما درآن زمان به جوانها می گفتیم چون ما مدت زیادی زیاد اهل کوه نشدیم با آن وضعیت پایمان که یک وضعیت خاصی پیدا کرد میگفتیم مگر می شود که انسان کوه نیایدو مزه تواضع را بچشدمزه احساس ضعف در مقابل پروردگار را بچشد مگر می شود کسی کوه نیاید و تکبر را در خودش از بین ببرد با حرف نمیشود.
( دو صد گفته چون نیم کردار نیست )
وقتی انسان عملاً آمد توی کوه و سختی کوه خودش را تحمیل کرد به انسان. و انسان ضعف خودش در مقابل یک مشت سنگ و خاک و اینها دید .که در اول هم مشخص نیست، وقتی کوه تحمیل کرد عظمت خودش به انسان را ، در آن زمان انسان کوچک میشود . لذا بیاید از کوه استفاده تربیتی بکنیم و این استفاده تربیتی دارای تواضع یک گوهر فوق العاده گرانبهاست و تکبر یک بیماری فوق العاده پنهان است صدها آزمایش خون هم بدهی نشان نمیدهد به این سادگیها ام ارآی ، سی تی اسکن اینها به این سادگی نشان نمیدهد تکبر را، از کوچکترین فرصت انسان باید در جهت ساختن روح خودش ،باید استفاده کند.
همان جوانا که الان دیگر پیدا نمیشوند ، جوانهای غداره کشی که یقه شان راباز میکنند بیایند کوه ببینید چه موش مرده ای میشوند بگو حالا نفس کش، نفس بکش انسان باید با نفس خودش این کار رابکند بداست انسان در سینه کش کوه به ضعف خودش پینبرد آن وقت در موقع جان دادن به ضعف خودش پیمیبرد و میگوید ما عجب موجودات ضعیفی هستیم ، دریاچه طار بگزار بگویم معلمی که مارا برده بود کوه از همۀ ما کوهنوردتر بود هر وقت ما خسته میشدیم میگفت نه ، خسته نشید هر جا کم میآوردیم میگفت: نه ، بابا واقعاً خودش نفس داشت قدم داشت .
وقتی ما میرسیدیم به دریاچه طار احساس پیروزی میکردیم . دریاچه طار هم خیلی زیبا بود ،
ما هم غروب رسیدیم با اینکه آن منطقه سرد ، تابستانها قابل تحملتر است گفت بزنم به دریاچه از این طرف بروم از آن طرف بیرون بیایم ما هم هیچکدام شنا بلد نبودیم لااقل اندازه ایشان بلد نبودیم .
زد به آب ، وسط دریاچه کم آورد دادو بیداد خدا روی ایشان را هم کم کرد با یک توسلی خودش میگفت نجات پیدا کردم باد و امواج کم کم آوردش ما داشتیم جلو چشممان غرق شدن معلممان را میدیدیم به اتفاق روی همه ما کم شد ، حالا نشسته بودیم مساوی بودیم با یک فروتنی نماز اون شب خیلی چسبید سر به سجده میگذاشتیم مغرورانه نبود. از یک شهیدی هم یاد کنیم حالا که بحث به اینجا کشید شهید افتخاری یکی از معلمهایی بود که مارامیآورد کوه ،ایشان معلم ما نبود ما این معلم رادر تهران گشته بودیم و پیدا کرده بودیم ما نمیدانستیم یک زمانی ایشان شهید میشود تا با او عکس یادگاری بگیریم وگرنه میگرفتیم سید وبچه روحانی بود البته این ویژگیهارا
ما بعدهافهمیدیم امّا برای من خیلی جالب است الان که مرور میکنم ما اینهارا چگونه پیدا میکردیم و چگونه خدا اینهارا سر راه ما قرار میداد من دارم از سال 1358 از فروردین برای شما صحبت میکنم یا سال 1358 مهرماه به بعد آن زمان گروههای مجاهدین خلق ، گروههای تروریستی ، رسماً مجاز بودند به فعالیت در کشور ، نماینده میفرستادند رجبی نماینده مجلس شد . بله آن زمان این گونه بود گروههای کمونیستی در آن زمان همه فعال بودند و کار میکردند کاندید هم شدند .ولی رأی نیاوردند در آن زمان فضای ویژهای حاکم بود من یادم هست که چند ماه بعد از آن حجاب به عنوان یک امر واجب و لازم در جامعه خودش را نشان داد اوایل در ادارات دولتی بعد بحث خیابانها مطرح شد . خوب گروههای مارکسیستی یعنی ضد دین ، میگفتند دین افیون تودههاست
هر کسی میگوید دین میخواهد ملتها را چپاول میکند دین اصلاً کار آمریکاییهاست شما میدانید قبل از انقلاب بعضی از انقلابیون مسلمان روضه خان میکشتند میگفتند این قدر دینداری همان حرف تودههاست که افیون تودههاست اصلاً نصف سپاه پاسداران کسانی بودند که میگفتند روضه خوندن ضد انقلابیگری است مارکسیست نبودند میگفتند میخواهی مسلمان باشی باش مسلمان بدون گریه ، که یک وقت کمونیستها ما را متهم نکنند که شما دارید ملتها را حقیر میکنید، استعمار میکنید، در آن فضا معلم ما راآورد کوه ، نماز که هیچی گریه اصلاً و ابداً حالا کوه جای چه کسانی بود ، جای قرار گروههای چپی (مارکسیست ) کوه دست آنها بود حالا ما تعدادمان چند نفر بود .15 نفر ، نه اینکه شما فکر کنید یک لشکر راه انداخته ، ما از همین مسیر کلک چال میرفتیم بالا ، باید ببینم رفقا عکس اون زمان را دارند یا نه .
با این حساب یک جوری میرفتیم بالا و میآمدیم پایین که سر اذان در کوه باشیم از روی ساعت نگاه میکرد و میگفت : بچهها اذان است یک جایی در این مسیر توی سینهکش ، گردنهای چیزی پیدا میکرد که یک مقدارسطح صاف تری داشت میایستاد به نماز، نماز توی کوه معمولاً رو به تهران میشود. حالا در آن فضا نماز جماعت، هنوز جنگ هم نشده بود .(دفاع مقدس)
ارزشها ، گفتم اکثر انقلابیون ضد گریه بودند دیگر حالا مارکسیستها ، منافقین که سر جای خودشان دریک فضای این گونه نماز میخواند، اشکالی ندارد ما نمازرا با هزار خجالت مقابل ملت شریف بی دین تحمل میکردیم ، گریه میکرد سر نماز گریه هایش مکافات بود ، خدا شاهد است در همین مسیر کلک چال یک زمان یادم است شروع کرد اذان گفت اقامه را گفت من این آیه را از ایشان یاد گرفتم. (قل انّ صلاتی و نسكی و محیای و مماتی لله ربّ العالمین)
اینقدر گریه کرد که ما پایمان شکست بابا بخوان دیگر چه کار داری میکنی آن وقت این مارکسیستها خلقیها شریعتیسما مسخره میکردند، اهانت میکردند ، اینقدر ما اقلیت بودیم . رحم میکردند نمیزدند ما را ، ولی واقعاً ما را تحقیر میکردند میگفتند بدبختها ایسادن و گریه میکنند ، این شهید افتخاری این گونه بود .
یه شب جمعه اومدیم پارک جمشیدیه ، صبح جمعه از اینجا بریم کوه اردوگاه باهنرهم انقدرها رونق نداشت بچهها گفتند دعای کمیل بخوانیم ، یکسال بعد دفاع مقدس شروع شد .
آقای افتخاری سال بعد شد رئیس دبیرستان و سال بعدش هم به شهادت رسید گفتند من که زیاد نمیشناختم بچه محلشان نبودیم آنهایی که جزئیات بیشتری از ایشان میدانستند میگفتند مادر آقای افتخاری هست . دعای کمیل نخوانیم من پرسیدم یعنی چه آقای افتخاری هست دعای کمیل نخوانیم ، گفتند حالش بد میشود ، اینقدر گریه میکند که میترسیم از دست برود گرامی بدارم با گفتن برخی ویژگیهای ایشان ، بله ممکن است یک ضعیفی اهل گریه باشد و از آن طرف اهل منطق و ریاضی اهل دقت باشد. او معلم ریاضی بود خیلی آدم حساب شدهای بود، یک مهندس تمام عیار ، فکر نکنید آدمی بود که صبح تا شب سر سجاده بودو اینها. وقتی شما با او در یک فضای غیر معنوی مأنوس بودی فکر نمیکردی این آدم این همه اهل گریه باشد .
بنده که خیلی کم با ایشان محشور بودم ، خوش به حال خانواده ی ایشان خوش به سعادت پدر روحانیایشان درمنطقه دولاب بودند ،ایشان ظاهراً دبیرستانی به نامشان شده باشد ولی آدم بینظیری بود حتماً کسانی هستند که به اندازه یک یادواره ازایشون حرفهای گفتنی داشته باشند .
میایستاد برای نماز ، ما حالا با هم صحبت میکردیم حالا جلوی اینها نمیشود . برویم پایین بخوانیم
یک مسجد گیر بیاریم
میگفت : نه این نماز خیلی اثر دارد.شما نمیدانید ، اینقدر حرفای پیشرفتهای میزد که بعدها بعد از پانزده سال در این مملکت ستاد اقامه نماز راه افتاد . در دبیرستان هم پشت سرشان نماز خوانده بودیم جاهای دیگر هم بودیم . در نمازها اینقدر گریه نمیکرد که در کوه گریه میکرد .
لذا دوستان من ، کوه جایی است که تکبر انسان را از انسان میگیرد. و به انسان یک تواضع ویژهای میدهد. نتیجه کلام اینکه سجدهها در کوه لذت بخشتر است آنجایی که کوه میآید ضعف انسان فقرانسان را به انسان نشان میدهد با هیچ بخشی قابل مقایسه نیست. بیابان گردی هم هست، روی تردمیل هم بدوید خسته میشوید ، فوتبال هم بازی کنید خسته میشوید ، ولی این آیه را نمیتوانید بفهمید . سخت است فهمیدنش
(لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلي جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ)
ما اگر قرآن را بر کوه نازل میکردیم میدیدید چگونه متلاشی میشود از گفتن ذکر خدا ، حالا شما باید کوه را از نزدیک لمس کنید بعد پایتان را بگزارید روی این کوه محکم بعد میگویید این کوه که خدا میگوید، این چیزی که تو را از نفس انداخته و مثل یک جوجه ی پژمرده افتاده ای یک گوشهاو هم شاخ و شانه میکشد؟ خدایا هرچقدر به کوه عظمت و سختی دادی به قلب ما نرمی و تواضع عنایت بفرما در مقابل خودت.
اوایل ایام ربیع الاول ، ایام شهادت امام حسن عسگری(ع) هم هست امام غریبی که با شهادت ایشان دیگر انسانها لیاقت از دست دادند آخرین امامی که خدا این لیاقت را به ما میداد که ایشان را برویم و زیارت بکنیم و همان زیارت محدود هم بالاخره یک امکانی بود . دلهای مؤمنین میدانستند که امام حسن عسگری(ع) گوشهای هست آدرس حضرت را گم نمیکردند لیاقت امام داشتن از نزدیک دیدن و زیارت کردنش را از دست دادند . چرا یک نمونهاش را برایتان بگویم برادر امام حسن عسگری(ع) وقتی کسی باشد به نام جعفر کذاب دیگر شما حساب خلق خدا را بکنید وقتی احمد بعد از امام حسن عسگری گفت من خودم امام هستم و وجود امام زمان را انکار کرد و آمد بر بدن امام حسن عسگری نماز خواند.در چین شرایطی وقتی که آمد به میدان شما انتظار دارید چقدر جمعیت چقدر معرفت چقدر بصیرت باید وجود داشته باشد که امام زمان را از غربت بیرون بیاورد.
برادرش که میگویم یعنی فرزند امام هادی(ع) روضه ما همین که فرزند امام هادی(ع) میتواند نه تنها منحرف باشد منحرف کننده هم میتواند باشد خدایا به ما رحم کن خدا اگر دست ما رو نگیری ما یک وقت خدای نکرده به خطا و انحراف میافتیم ما انشااله روز قیامت عالم برزخ صحرای محشر با امام رضا یک حساب ویژهای خواهیم داشت سراغ امام حسین هم که برویم رنگ و بوی امام رضا را خواهیم داشت ما فرستادههای امام رضا به سمت امام حسین(ع) هستیم لذا هیچ وقت دست توسل از دامن امام رضا(ع) برنداریم هر جا شما برید هر جای عالم شما را به امام رضا میشناسند، ایام اربعین کربلا رفته بودیم میگفتند ایران امام رضا ما رو به امام رضا میشناسند هر کجا هم مشرف بشید به کاظمین سامرا زود برگردید حرم امام رضا(ع) که اینجا غریب بوده از وطن اصلیاش که مدینه است، بعضی از کارهای خیرتون را به نیت امام رضا(ع) انجام بدهید ثوابش برای امام رضا، غریبی امام رضا را ما ایرانیها داریم جبران میکنیم الحمدالله دورش را گرفتیم نگذاشتیم هیچ وقت حرمش خلوت و تنها بماند امّا غریبی امام رضا را نمیشود انکار کرد لحظه وداع امام رضا با، قبر پیامبر اکرم اینطور نوشته شده که حضرت نگاه میکردند گریه میکردند بعد آمدن دم در برگشت یک سلام بده دوباره بغض گلوی امام رضا را گرفت برگشت یک نگاهی کرد خودش را انداخت رو ی مضجع نورانی پیامبر اکرم ، میگویند تا سه مرتبه اینجوری شده مثل اینکه یک کودکی رو از آغوش مادرش بخواهی جدا کنی میخوام بگم امام رضا(ع) فرمود برای هر چیزی گریه کردید برای حسین ما هم گریه کنید کربلا بچههای امام حسین چه جوری توانستند از حسین جدا شوند اون جدا شدن این جدا شدن اون جدا شدن یک دوری یک فراق بالاخره بچههای امام حسین باید چیرو برای خودشون تحمیل کنند آخرش دیگه ذهن سکینه دردانه به اینجا رسید اومد گفت بابا من یک کلمه بگم بعدش شما برو (ردنا الی حرم جدنا)اول ما رو به مدینه برگردون.
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.